Anita & Nelson
Nelson is een lieve en aanhankelijke Riezen Schnauzer van drie jaar. Anita heeft deze hond sinds anderhalf jaar in huis. De eerste anderhalf jaar van zijn leven heeft Nelson doorgebracht bij een eigenaar die niet goed voor hem heeft gezorgd. In deze tijd heeft Nelson een paar eigenaardigheden aangeleerd die wij in ons dagelijks leven niet acceptabel vinden.
De belangrijkste nare eigenschap die Anita gecorrigeerd wilde zien is het uitvallen tijdens de wandelingen. Zodra Nelson een hond tegenkomt die tegen hem blaft (de bekende kleine keffertjes), dan wil hij daar meteen naartoe. In eerste instantie toont hij hierbij niet eens agressie, hij wil er gewoon naartoe. Zodra degene aan de andere kant van de lijn dit niet toestaat, draait Nelson zich om en keert zich tegen die persoon. Op deze manier heeft Nelson al verschillende mensen beetgehad. tot nu toe eindigde dit steeds in flinke pijnlijke blauwe plekken. Uiteraard wilde Anita dit probleem verholpen hebben.
Tijdens de eerste sessie heb ik een koordje aangedaan bij Nelson, net achter de oren, en heb ik met hem gelopen. Na enkele minuten kwamen we de aardsvijand van Nelson tegen, een Jack Russel terriër met de naam Twister. Deze begon meteen flink tekeer te gaan tegen Nelson, en Nelson wilde met hem gaan kennismaken. Toen ik dit niet toestond, draaide Nelson om, om mij op een fikse beet te trakteren. Ik was echter voorbereid en pakte Nelson stevig aan om hem aan te geven dat we dit absoluut niet gingen accepteren. Nelson was een beetje overrompeld en wist niet hoe hiermee om te gaan. Meteen hierop gaf ik hem het commando zit. Hij volgde dit commando op en werd meteen beloond, dit alles dus in enkele seconden.
In verschillende daarop volgende sessies, waarin Anita steeds met de hond liep, had Nelson nog wel de drang om naar de andere honden te gaan, maar hij bedacht zich steeds. Ook wanneer één van de gezinsleden, zonder verdere begeleiding, Nelson ging uitlaten, gedroeg Nelson zich al stukken beter. En wat heel opvallend was, Twister zag geen uitdaging meer in het keffen naar Nelson, die reageerde immers niet meer. Na enkele sessie konden we de beide honden zonder problemen op enkele centimeters van elkaar laten liggen.